Mehmedalija Meša Selimović je rođen u Tuzli 1910. godine. Posle završenog Filozofskog fakulteta u Beogradu, do početka Drugog svetskog rata, radio je u Tuzli kao profesor trgovačke škole i potom gimnazije. Zatvoren je 1942, a iduće godine je prešao se na slobodnu teritoriju.

Do kraja Drugog svetskog rata bio je pripadnik Narodnooslobodilačkog pokreta, između ostalog i politički komesar Tuzlanskog odreda. Posle rata je radio kao nastavnik Više pedagoške akademije u Sarajevu i tek osnovanom Sarajevskom univerzitetu, bio je direktor Bosnafilma, Narodnog pozorišta u Sarajevu i glavni i odgovorni urednik izdavačkog preduzeća “Svjetlost”.

Zbog prigušenog sukoba s tadašnjim političkim rukovodstvom BiH, napustio je Sarajevo i sa porodicom se preselio u Beograd.

Uz Selimovićeve porodične prilike je vezan jedan, u to vreme, neobičan događaj, okarakterisan i kao skandal. Selimović je, naime, nekoliko godina bio izvan članstva Komunističke partije koja ga je 1947. godine kaznila na taj način jer je nevenčano živeo sa svojom budućom suprugom Daroslavkom Darom Božić, koju je njegova prva supruga, u partijskim i pravosudnim organima optuživala između ostalog i da je “bivša buržujka”.

Usledili su istraga i saslušanja, prigovarano mu je što o tome nije obavestio partiju, ali je posle nekoliko godina ipak vraćen u članstvo partije. Selimović je autor zbirki pripovedaka “Prva četa” i “Tuđa zemlja” (1957). Njegovi su romani “Tišine” (1961), “Magla i mjesečina” (1965), “Derviš i smrt” (1966), “Tvrđava” (1970), “Ostrvo” (1974). Napisao je studije i eseje “Za i protiv Vuka” (1967), “Eseji i ogledi” (1966). Autobiografski spis “Sjećanja” objavio je 1957. godine.

Selimović je umro 11. jula 1982. a sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

izvor: Tanjug, glas-javnosti.rs