Prof. dr Mihajlo Pantić, na čiju je inicijativu upriličen “Dan sa Dragoslavom Mihailovićem”, istakao je da su “njegove pripovetke i romani, među kojima najbolje imaju neospornu vrednost klasike, uzrok i temeljan razlog što su i u današnjoj srpskoj književnosti nastavljani andrićevski kodirani govor o priči i pripovedanju”.
“Ko ne vidi ili ne želi da vidi posebnost i tamnu lepotu njegovih dela, ne vidi ništa od onoga što se piše na srpskom jeziku”, upozorio je Pantić.
Podsećajući da je roman “Kada su cvetale tikve” imao 20 izdanja, “Čizmaši” osam, a po nekoliko izdanja “Gori Morava” i “Treće proleće”, kao i zbirke pripovedaka, dr Marko Nedić je rekao da je “visoki i trajan čitalački status svog književnog dela Mihailović uspeo da obezbedi dobrom, značajnom, zanimljivom i prirodnom predstavom i pričom o životu”.
Pojava knjiga “Frede laku noć” i “Tikve” uskovitlala je kao vihor tadašnju srpsku književnu scenu koja se davila u žabokrečini takozvanog socijalističkog estetizma, rekao je pisac Milisav Savić i istakao da je tu prozu oberučke prihvatila “šezdesetosmaška generacija”.
“Bez obzira na sve napade iz političkog i književnog establišmenta, Mihajlović je postao kultna ličnost crnog talasa, koji se može smatrati za jedan od najprevratničkijih i najautentičnijih umetničkih pokreta u drugoj polovini prošlog veka”, ocenio je Savić.
Pisac Miroslav Josić Višnjić je ukazao na značaj troknjižja “Goli otok”, te “Enciklopedije zla”, koja svedoči o prvim koracima režima koji je “sve gurao u provaliju, u bedu, u stid, u ćutanje”.
Po mišljenju prof. dr Radivoja Mikića, “Mihailovića treba posmatrati kao deo onih književnih tokova u kojima su se oblikovale najvažnije poetičke tendencije u modernoj srpskoj književnosti”.
Za njega su “Tikve” nova etapa u evoluciji umetnosti pripovedanja na srpskom jeziku, ne samo zbog toga što su ovom pričom zahvaćena nova ljudska iskustva, već i zbog toga što su dramatične promene u “unutrašnjim kretanjima duše” dočaravana iz perspektive te iste duše.
Iz najnovije knjige ovog autora – “Preživljavanje” urednik Petar Pijanović je izdvojio priču “Lepo pisanje”, u kojoj je Mihailović “pokazao svoje nepoznato lice”.
Beseda književnog kritičara Milete Aćimovića Ivkova bila je usmerena na knjigu pripovedaka “Lov na stenice”, u kojoj je “na produktivan način došlo do spajanja faktografskog i fikcijskog.
(Glas-javnosti.rs)
