Posebno je zanimljiv prvi Andrićev rukopis iz 1911. godine, koji je priredio Predrag Palavestra. Reč je o pismu prijatelju i pesniku Milošu Vidakoviću, koje se prvi put objavljuje u faksimilu uz tumačenja i objašnjenja.
Između ostalog, Andrić piše: “Radim jednu stvarku” čime je najverovatnije, najavio pesme “U sumrak” i “Blaga i dobra mesečina” koje su iste jeseni objavljene u časopisu “Bosanska vila”.
Izdvaja se i prepiska izmedju Andrića i “Matice hrvatske” iz 1946. i 1947. godine, a povodom objavljivanja Andrićeve knjige pripovedaka. Iz pisama se može videti koliko je velikan bio ogorčen preinačivanjem njegovih pripovedaka iz ekavice u ijekavicu, menjanjem pojedinih varijanti jezičkih izraza, izmenom leksičkog fonda pa čak i promenom smisla.
Andrić je pobrojao čak 190 mesta u kojima su izvršene, kako navodi, “uvek neopravdane, a često besmislene izmene”. Stvar je ubrzo izgladjena tako što je knjiga povučena iz prodaje, a zatim štampana onako kako je trebalo da bude.
U časopisu je prvi put u celini objavljen Andrićev dnevnik iz Berlina iz 1940. koji je priredila Žaneta DJukić-Perišić kao i prilog Biljane DJordjević-Mironja koja je rekonstruisala sve važnije dogadjaje oko Nobelove nagrade, od trenutka nominacije, kojom je, od strane države, zajedno sa Andrićem predložen i Miroslav Krleža, do povratka srpskog laureata iz Švedske.
