Pekić (rođen 4. februara 1930. u Podgorici) je jedan od najznačajnijih stvaralaca u srpskoj književnosti druge polovine 20. veka koga odlikuje univerzalnost sadržaja, erudicija i specifičan književni stil. I danas, dvadeset godina posle njegove smrti, zadivljuje njegovo pripovedačko umeće. Pekićeva dela su ovenčana najvećim književnim nagradama – za Hodočašće Arsenija Njegovana (1970) dobilo je Ninovu nagradu, Njegoševa nagrada pripala mu je (1987) za Zlatno runo (1978-1986), a prema mišljenju žirija Televizije Srbije, taj roman ušao je u izbor deset najboljih romana napisanih na srpskom jeziku od 1982. do 1992. godine. Njegova dela prevođena su na najveće svetske jezike, kao i na holandski, poljski, češki, slovački, mađarski, rumunski, albanski, grčki, švedski i ukrajinski.

Pekić je od 1945. živeo je u Beogradu, gde je pohađao Treću mušku gimnaziju. Od 1948. do 1953. bio je na izdržavanju kazne u KPD Sremska Mitrovica i KPD Niš kao pripadnik Saveza demokratske omladine Jugoslavije, organizacije koja nije pripadala tadašnjem režimskom Narodnom frontu. Bio je osuđen na petnaest godina strogog zatvora, ali je 1953. pomilovan. Studirao je eksperimentalnu psihologiju na Filozofskom fakultetu Beogradskog univerziteta. U njegov opus ubrajaju se i brojni scenariji za film, dramska dela za pozorište, radio i televiziju, koja su emitovana i igrana na ovdašnjim i stranim radio i televizijskim stanicama i izvođena na pozorišnim scenama. Pekić je bio dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti od 1985, član Krunskog saveta, potpredsednik Srpskog PEN-centra, član Engleskog PEN-centra, honorarni komentator srpskohrvatske sekcije BBC. Od 1971. živeo je i radio u Londonu, gde je i preminuo 2. jula 1992. godine.

autor:K.S.D.
izvor:danas.rs